The limits of control: search for fine art strategies with as low level of control. Analysis of their creative processes
Date:
2021-06-03
UNIVERSAL IDENTIFIER: http://hdl.handle.net/11093/2217
DOCUMENT TYPE: doctoralThesis
Abstract
In the 20th century tendencies towards artistic practises which distanced the work from its creator appeared. The majority of these strategies achieved this distance with systems which minimized control from the side of the artist, using different modes of unpredictability in their creative process.The importance of the unforeseeable in all its forms, chance, fortuity, randomness, chaos, in the thought and artistic production of the post-modern and contemporary world is indisputable(Gamboni, 1999). Many art theory and art history investigations that confirm this exist.Furthermore. Randomness, “a cardinal characteristic of our century” (Bork, 1967), has in the visual arts after Marcel Duchamp, the same importance as the found object (Iversen, 2010). The immense existing bibliography and the number of exhibitions about the subject, are indicative of its importance in modern art (Malone 2009). The most important event of the 20th century was the fall of determinism (Hacking, 2010) and in this century artistic practises begin to be driven by chance and not only influenced by it (Lejeune 2011).
A very common idea in the related bibliography as well as an very intuitive idea is that creation without intention is impossible (Rothenberg, 1979). There is no evidence that absolute chance has been used by any artist, as there is always a cause or an objective, even if it is just the intention to create. At this point, the creation of a work with absolute chance, or complete loss of control, seems impossible, since this would imply the spontaneous appearance of something universally accepted as a work of art. The objective of this research is to push the limits of this impossibility. What most artists have been doing is to introduce an element without control in their creative process, with which different results could manifest themselves (Malone, 2009). We want to see what happens when we take the role of control in the creative process to its lowest limits. En el siglo XX aparecieron tendencias de prácticas artísticas que distanciaban la obra del control de su creador. La mayoría de estas estrategias conseguían esta distancia con sistemas que minimizaban el control por parte del artista utilizando diferentes modos de imprevisibilidad en su proceso creativo. La importancia de la imprevisibilidad en todas sus formas, azar, casualidad, aleatoriedad, caos, en el pensamiento y la producción artística del mundo post-moderno y contemporáneo es indiscutible (Gamboni, 1999). Existen muchas investigaciones en teoría e historia del arte que lo confirman. Además, la aleatoriedad, “una característica cardinal de nuestro siglo” (Bork, 1967), tiene en las artes visuales la misma importancia que la introducción del objeto encontrado con Marcel Duchamp (Iversen, 2010). La inmensa bibliografía existente y el número de exposiciones sobre este tema, son indicativos de su importancia en el arte moderno (Malone, 2009). El evento más importante del siglo XX fue la caída del determinismo (Hacking, 2010) y en este siglo las prácticas artísticas empiezan a ser conducidas por el azar, y no solo influenciadas por el mismo(Lejeune 2011).
Una idea muy común en la bibliografía relacionada con el tema y también una idea muy intuitiva es que la creación sin intención es imposible (Rothenberg, 1979). No hay constancia de que el azar absoluto haya sido utilizado por ningún artista, ya que siempre existe una causa o un objetivo detrás, aunque solo sea la intención de crear. En este momento, la creación de una obra con azar absoluto, o la completa pérdida de control, parece imposible, ya que esto implicaría la aparición espontánea de algo universalmente aceptado como una obra de arte. El objetivo de esta investigación es forzar los límites de esta imposibilidad. Lo que la mayoría de los artistas llevaron a cabo fue la introducción de un elemento de falta de control en el proceso creativo, a través del cual podrían acontecer diferentes resultados (Malone, 2009). Nosotros queremos ver qué pasa cuando llevamos el papel del control a sus límites más bajos en el proceso creativo. No século XX apareceron tendencias nas prácticas artísticas que distanciaban a obra do control do seu creador. A maioría destas estratexias obtiñan esta distancia con sistemas que minimizaban o control por parte do artista utilizando diferentes modos de imprevisibilidade no seu proceso creativo. A importancia da imprevisibilidade en todas as súas formas, ao chou, aleatoriedade ou caos, no pensamento e a produción artística do mundo post-moderno e contemporáneo é indiscutible (Gamboni, 1999). Hai moitas investigacións sobre teoría e historia da arte que o confirman. Ademais, a aleatoriedade, "unha característica fundamental do noso século" (Bork, 1967), ten nas artes visuais antes de Marcel Duchamp, tanta importancia como a introdución do obxecto atopado (Iversen, 2010). A inmensa bibliografía e o número de exposicións sobre esta materia son indicativas da súa importancia na arte moderna (Malone, 2009). O evento máis importante do século XX foi a caída do determinismo (Hacking, 2010) e neste século prácticas artísticas comezan a ser conducidas pola casualidade, e non só influenciadas por ela. (Lejeune 2011).
Unha idea moi común na literatura relacionada coa materia e tamén unha idea moi intuitiva é que a creación sen intención é imposible (Rothenberg, 1979). Non hai ningunha evidencia de que a imprevisibilidade absoluta sexa utilizada por ningún artista, xa que sempre hai unha causa ou un obxectivo detrás, aínda que soamente sexa a intención de crear. Neste momento, a creación dunha obra con casualidade absoluta, ou a perda total de control, parece imposible, xa que implicaría a aparición espontánea de algo universalmente aceptado como unha obra de arte. O obxectivo desta investigación é forzar os límites desta imposibilidade. O que a maioría dos artistas fixeron foi introducir un elemento de falta de control no proceso creativo, a través do cal poderíanse dar diferentes resultados (Malone, 2009). Queremos ver o que sucede cando levamos o papel de control no proceso creativo ata os seus límites máis baixos.