DATE:
2021-12-20
UNIVERSAL IDENTIFIER: http://hdl.handle.net/11093/2893
UNESCO SUBJECT: 5504.01 Historia Antigua ; 5504.03 Historia Medieval ; 5506.06 Historia de la Economía
DOCUMENT TYPE: doctoralThesis
ABSTRACT
Política monetaria en el Imperio Romano Tardío (284-711) tiene por objeto de determinar la naturaleza, causas y efectos de las mutaciones monetarias en esas coordenadas históricas. Se analiza cada una de las alteraciones, y se relaciona con su momento histórico, para comprenderlas y explicarlas según la política, administración, legislación y fiscalidad coetáneas.
Se plantea en primer lugar, con carácter de introducción, la motivación y el objetivo de la tesis: la necesidad de un estudio riguroso que que permita acceder a una bibliografía tan abundante como compleja y alivie la ausencia de una síntesis interpretativa significativa acerca de este tema, basada en teoría económica y monetaria, que sirva de marco para comprender el proceso histórico.
Partiendo del declive terminal del denario y del antoniniano durante la llamada crisis del siglo III, así como de las transformaciones económicas y políticas, fenómenos bien estudiados, proseguimos realizando una breve aproximación al problema historiográfico planteado por la diferencia de criterios a la hora de valorar las reformas monetarias de Diocleciano en relación con las anteriores y posteriores.
A continuación, se repasa el marco teórico de la naturaleza de la moneda romana tardoimperial, empezando con los propios conceptos de dinero e inflación, y el grado de monetización de su economía, desarrollando la discusión historiográfica sobre esta cuestión, así como la situación administrativa y fiscal del Imperio Romano hacia el año 300. Se concluye la existencia de una economía que puede ser estudiada mediante la moderna ciencia económica y una disparidad entre los ingresos y los gastos que había de ser cubierta mediante la emisión de moneda inflacionaria.
Sentadas estas bases, se prosigue con el repaso de la evolución del sistema monetario y las inyecciones de liquidez durante la Tetrarquía, las sucesivas guerras civiles y la época de Constantino (293-337), así como sus efectos, el más notorio de los cuales fue la subida de los precios. No se descuida la evolución de la administración y fiscalidad coetáneas
Después se analizan las nuevas devaluaciones y los intentos fracasados de restablecer una moneda de vellón fuerte, así como la evolución del oro y la plata, bajo la dinastía constantinana (337-367), seguidas por un período de inestabilidad política, guerras civiles y absoluta degradación de la moneda menuda, perdido ya todo contenido de metal precioso, durante el cual se colapsó el poder imperial en Occidente, pero que la pars orientalis logró sobrellevar (367-498).
Por último, tras abordar el restablecimiento de una moneda de bronce fuerte y estable bajo Anastasio y Justiniano (498-538), se detallan los años terminales de la moneda y fiscalidad romanas (538-711), con una sucesión de devaluaciones y efímeros intentos deflacionistas durante décadas de guerras contra Irán y contra el Islam, las cuales provocaron el fin del mundo antiguo y la transformación del Estado tardorromano en un epígono ya propiamente medieval, el Imperio Bizantino.
En el apartado final de conclusiones generales y particulares recapitulamos cómo hemos logrado un conocimiento exacto de la política monetaria tardorromana y su imbricación con los hechos históricos coetáneos, basado en una adecuada comprensión de los conceptos de dinero e inflación, así como los hitos de cada capítulo. Política monetaria no Imperio Romano Tardío (284-711) ten por obxecto de determinar a natureza, causas e efectos das mutacións monetarias nesas coordenadas históricas. Analízase cada unha das alteracións, e relaciónase co seu momento histórico, para comprendelas e explicalas segundo a política, administración, lexislación e fiscalidade coetáneas. Exponse en primeiro lugar, con carácter de introdución, a motivación e o obxectivo da tese: a necesidade dun estudo rigoroso que que permita acceder a unha bibliografía tan abundante como complexa e alivie a ausencia dunha síntese interpretativa significativa acerca deste tema, baseada en teoría económica e monetaria, que sirva de marco para comprender o proceso histórico.
Partindo do declive terminal do denario e do antoniniano durante a chamada crise do século III, así como das transformacións económicas e políticas, fenómenos ben estudados, proseguimos realizando unha breve aproximación ao problema historiográfico exposto pola diferenza de criterios á hora de valorar as reformas monetarias de Diocleciano en relación coas anteriores e posteriores. A continuación, repásase o marco teórico da natureza da moeda romana tardoimperial, empezando cos propios conceptos de diñeiro e inflación, e o grao de monetización da súa economía, desenvolvendo a discusión historiográfica sobre esta cuestión, así como a situación administrativa e fiscal do Imperio Romano cara ao ano 300. Conclúese a existencia dunha economía que pode ser estudada mediante a moderna ciencia económica e unha disparidade entre os ingresos e os gastos que había de ser cuberta mediante a emisión de moeda inflacionaria.
Sentadas estas bases, proséguese co repaso da evolución do sistema monetario e as inxeccións de liquidez durante a Tetrarquía, as sucesivas guerras civís e a época de Constantino (293-337), así como os seus efectos, o máis notorio dos cales foi a subida dos prezos. Non se descoida a evolución da administración e fiscalidade coetáneas
Despois analízanse as novas desvalorizacións e os intentos fracasados de restablecer unha moeda de vélaro forte, así como a evolución do ouro e a prata, baixo a dinastía constantinana (337-367), seguidas por un período de inestabilidade política, guerras civís e absoluta degradación da moeda miúda, perdido xa todo contido de metal precioso, durante o cal se colapsou o poder imperial en Occidente, pero que a pars orientalis logrou soportar (367-498).
Por último, tras abordar o restablecemento dunha moeda de bronce forte e estable baixo Anastasio e Justiniano (498-538), detállanse os anos terminais da moeda e fiscalidade romanas (538-711), cunha sucesión de desvalorizacións e efémeros intentos deflacionistas durante décadas de guerras contra Irán e contra o Islam, as cales provocaron o fin do mundo antigo e a transformación do Estado tardorromano nun epígono xa propiamente medieval, o Imperio Bizantino.
No apartado final de conclusións xerais e particulares recapitulamos como logramos un coñecemento exacto da política monetaria tardorromana e a súa imbricación cos feitos históricos coetáneos, baseado nunha adecuada comprensión dos conceptos de diñeiro e inflación, así como os fitos de cada capítulo. Monetary Policy in the Late Roman Empire (284-711) undertakes the study of late Roman monetary policy, approximately between the years 293 and 711, in order to determine the origin, causes and effects of monetary mutations. We analyze each one of those alterations, relating them to their historical moment, in order to understand and explain them within the politics, administration, legislation, and fiscality.
The motivation and purpose of the thesis is firstly featured in the introduction: the need for a rigorous study that alleviates the absence of a significant interpretative synthesis on this topic, based on monetary and economic theory, that can be used as a framework for understanding the historical process and allows access to such an abundant and convoluted bibliography.
Starting from the terminal decline of the denarius and the antoninianus, and the crisis of the third century, well studied phenomenons, we continue with a brief approach to the historiographic conundrum raised by the difference of criteria when assessing the monetary reforms of Diocletian in relation to the preceding and subsequent ones.
Next, we study the theoretical framework of the nature of the Late Roman coinage, beginning with the concepts of money and money inflation themselves, the degree of monetization of its economy, reviewing the historiographic controversy on this matter, and the administrative and fiscal situation of the Roman Empire at the edge of the year 300. We conclude the existence of an economy that can be studied through modern economic science, and a disparity between the income and the expenses that had to be covered by the issue of inflationary currency.
Once these bases are in place, we continue surveying the evolution of the monetary system and the injections of liquidity during the Tetrarchy, the following civil wars, and the era of Constantine (293-337), as well as its effects, the most notorious of which was the raising of prices. The evolution of contemporary administration and taxation is not neglected.
Then we analyze the new devaluations and failed attempts to restore a strong billon coinage, and the evolution of gold and silver, under the dynasty of Constantine (337-367), followed by a period of political turmoil, and an absolute degradation of the small coins, which lost all its silver content, contemporary of the collapse of imperial power in the West, but that the pars orientalis managed to cope (367-498).
Finally, after reviewing the restoration of a strong and stable bronze coin under Anastasius and Justinian (498-538), we detail the terminal years of Roman currency and taxation, with a succession of devaluations and ephemeral attempts of deflation over decades of wars against Iran and against Islam, that brought the end of the ancient world and the transformation of the late Roman State into an properly medieval epigonous, the Byzantine Empire (538-711).
In the final section of general and particular conclusions we recapitulate how we have achieved an exact knowledge of the late Roman monetary policy and its overlapping with contemporary historical facts, based on an adequate understanding of the concepts of money and inflation, as well as the breakthroughs of each chapter.
Files in this item
![pdf [PDF]](/xmlui/themes/Mirage2/images/thumbnails/mimes/pdf.png)
- Name:
- Gonzalez_Garcia_Alberto_TD_202 ...
- Size:
- 6.349Mb
- Format:
- Description:
- Versión pública