¿Universidades híbridas?: de las universidades públicas presenciales a las universidades públicas presenciales-virtuales en el mundo del coronavirus

Abstract

As Universidades públicas presenciais son institucións de educación superior complexas e multitarea, onde, a miúdo, confúndese a docencia coa investigación e a transferencia. Esta complexidade viuse incrementada coa chegada da Covid-19 ás nosas vidas, no xa afastado mes de marzo do 2020. A proposta crítica que propoño neste ensaio está relacionada coa necesaria ampliación dos procesos de ensino-aprendizaxe das Universidades públicas e presenciais cara a outras modalidades non presenciais, entre as que destacan as semipresenciais (“ blended learning”) e as virtuais (“e- learning”), que comezaron a implantarse nas nosas institucións de educación superior desde fai máis de quince anos, pero que xa forman parte daquilo que somos e facemos na actualidade (curso 2020-2021). Antes da pandemia xa eramos “Universidades Híbridas”; tras a pandemia deberemos profesionalizar as nosas organizacións co fin de ser resilientes aos requisitos institucionais dun novo mundo post-coronavirus, sen perder a nosa esencia de institucións de educación superior públicas e presenciais. No relato que se recolle no texto aparecen exemplos de como vivimos no Grao en Dirección e Xestión Pública e no Máster “en liña” en Dirección Pública e Liderazgo Institucional da Universidade de Vigo, o urxente tránsito da docencia presencial á virtual durante o primeiro Estado de Alarma de finais do curso 2019-2020; ademais doutros microrrelatos que nos axuden a comprender como estamos a vivir o actual Estado de Alarma, ao longo do curso 2020-2021 do que teremos que extraer moitas aprendizaxes para a presente década e novas pandemias.