Tempo suspenso: a vertente performativa do ritmo nas artes vivas e visuais

Abstract

Ao abeiro das particularidades procedementais da arte de acción, e dentro dun determinado segmento da creación contemporánea occidental, a concepción do tempo mudou ata deixar de ser este un mero obxecto de representación ou condición contextual sine qua non para converterse en material artístico por si mesmo, capaz de manter a obra nunha constante fase de realización á par que define o seu contido significativo. Dito acontecer vincúlase a uns modos de facer determinados, nados en disciplinas artísticas tradicionalmente consideradas distintas mais coincidentes na radicalidade, propia dunha estética do performativo, coa que afirman o aquí e agora, nunha procura de realidade que resulta eficiente nun plano formal e, sobre todo, na dimensión relacional que se produce co público espectador.